Aşka Dair Savaşım
Biliyorum, tipim değilsin. İlk fotoğrafını gördüğümde bu benim hayalimdeki adam demedim. Seni istemedim hatta. Neden bu kadar önemliydi ki benim için dış görünüşü? Neden hep yanıma yakışanı istiyordum ki? Bana bu hayatta nasıl bir mutluluk verecekti ki bu? Nasıl bir psikolojideydim senelerdir? Neden hep daha iyisi olsun istedim? Peki önemli olan yanıma yakışması mıydı yoksa kalbime yakışması mı? Bu kalp kapılarını kime açacaktı sahi? Bıkmıştım artık kendimden, isteklerimden, benciliklerimden. Bu kadar duygusal biriyken nasıl olur da bir kez bile karşımdakinin duygularını önemsemezdim? Geçmişim miydi beni bu duruma iten yoksa geleceğime olan kaygım mıydı? En çok dünde mi kalmıştım yoksa yarının acelesi bugünümü mü çalmıştı? Kendime sürekli anı yaşa derken, "Evet, gerçekten anı yaşıyorum!" derken ne derece dürüst ol